HRATA

(að), v.

1) to reel, stagger (hann hrataði við, en féll eigi);

2) to tumble down, fall (hrataði hann ofan af þekjunni).

* * *

að, better and older rata (q. v.), vrata: [in mod. usage the aspirated form is used in the sense to stagger, stumble, but rata in the sense to find one’s way; but that in both senses rata is the true form is shewn by alliteration, as in Skv. 1. 36, cp. also Vsp. 51; also by the form rati, a headlong fool]:—to stagger, fall, tumble; ok hrataði hann ofan af þekjunni, Nj. 114; þau hrata í gil nokkut ofan, Bs. i. 442, Sturl. ii. 137; hann hrataði af ok kom niðr standandi, 138; þá reið at honum brúnássinn ok hrataði hann inn aptr, Nj. 202; nema menn rati (hrati?) á eðr hrindisk á, Grág. ii. 96: to stagger, Önundr rataði (hrataði, v. l.) við lagit, Eg. 379; hann hrataði við en féll eigi, Fms. vi. 66; hann var hrumr ok hrataði áfram, vii. 22, Fs. 38, 52.